Hoe het begon:

Het is allemaal begonnen met twee vazen van mijn moeder. Zij had deze vazen gekregen van háár grootmoeder toen zij ging trouwen. Mijn moeder had de vazen op een smal randje boven het fornuis staan. Deze vond ik als kind al mooi, maar ik was altijd bang dat de hulp ze om zou gooien. Dat waren de twee eerste waarvan ik mijn moeder vroeg of ik ze mocht hebben. Dat zijn tevens ook de twee oudste vazen in mijn bezit. Voor zover ik weet, heeft mijn overgrootmoeder de vazen in de winkel gekocht in 1932.

Hoe het verder ging:

De rest van de verzameling kwam met de tijd in mijn bezit. De eerste, weet ik nog, kwamen van een kleedjesverkoop in het winkelcentrum bij ons in de buurt. Daar zag ik een meisje met een paar van die bruine vaasjes. Ze waren kleiner dan de anderen die ik al had. Voor een habbekrats heb ik ze gekocht. Daarna kocht ik ze bij verschillende rommel- en kleedjesmarkten. In de begin jaren waren ze goedkoop, later werden ze een stuk duurder.

Over mijn vazen:

Er zijn verschillende motieven: theerozen, margrieten, kleine boerderijtjes, lotussen, lelies, en vlinders. De modellen zijn legio: groot met één of twee oren, klein met en zonder oren, bakjes, onderzettertjes, sierbloempotten, bonbonschaaltje, klokken en natuurlijk vazen. Ook zijn er blauwe vazen met roze bloemen erop. Vroeger heb ik veel dubbele gehad, maar ik heb er een paar aan vrienden weggegeven. Het mooiste vind ik het laatste wat ik heb gekregen van mijn kinderen, namelijk: een stel van een klok met twee vazen in een margrietmotief. De duurste die ik ooit gekocht heb, kostte honderd gulden. Later in de eurotijd was de duurste vijfendertig euro.

Wat vind de familie ervan?

Ze waarderen mijn verzameling en het idee dat ik er interesse in heb. Ze helpen mij ook met het zoeken naar nieuwe vaasjes, wat niet meer zo veel voorkomt. Ze kijken ook vaak voor mij op het internet en hebben onlangs de hele verzameling gecatalogiseerd met foto’s. Het enige waar wij nog niet achter zijn gekomen, is de officiële naam van deze “bruine vaasjes” en waar zij gefabriceerd zijn. Sommigen spreken van Drents plateel, anderen van Amsterdams plateel maar niemand weet het zeker. Verder blijven we rustig doorgaan en geniet ik iedere dag van het zicht op de kast met vaasjes. Alleen het afstoffen blijft een crime.